O Autorze

Andrzej Grenda
Urodził się w 1955 r. w Łodzi. W latach 1973-1978 studiował w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Łodzi. Dyplom uzyskał w roku 1979 w Pracowni Technik Drzeworytniczych prof....
więcej

Lokalizacja

Serdecznie zapraszamy na Wernisaż wystawy w dniu 17 października, 2013 o godz. 18:00.
O rysunkach Andrzeja Grendy – słowo.

Nie małej satysfakcji doznałem oglądając prace Andrzeja Grendy. Oprawione w passe-partou rysunki, zapewniały komfort znacznie przekraczający warunki oglądania tych samych prac na wystawie, gdy eksponowane są za szybą. Andrzej Grenda zajmuje wybitną pozycję w środowisku artystycznym w Polsce, szczególnie w dziedzinie rysunku i malarstwa. Konsekwentne podążanie własną drogą i oryginalność rozwiązań plastycznych, wyróżnia Jego charakterystyczne dzieła na każdej wystawie. Sprawnie realizuje zasadę ograniczeń, która w jego wydaniu staje się celowa. Posługuje się wyszukaną techniką rysunkową, a trafność doboru ograniczonych środków plastycznych pozwala z łatwością wyodrębnić jego prace spośród innych. Funkcjonują tak, jak własnoręczny podpis złożony na dokumencie. Posługując się najprostszym narzędziem jakim jest ołówek – a ściślej grafit, tworzy obrazy o subtelnej, srebrzystej poświacie o ledwo dostrzegalnych różnicach progowych skali szarości. Rysuje w taki sposób jaki stosuje się w niektórych technikach grafiki artystycznej. Rysunki te cechuje wyjątkowa dyscyplina, a doskonały warsztat świadczy jak wiele potrafi nim wyrazić. Odczytując jego prace byłem zafascynowany możliwością identyfikowania elementów realnych, zdolnością zatrzymania danego obrazu w pamięci. Dzięki interpretacji tematu oraz współczesnego charakteru obrazowania, formułuje przekaz znaczeń a ściślej mówiąc przekaz treści. Przekaz rysunkowy i znaczenia są ukryte pod warstwą wysublimowanych myśli i odczuć jawiących się przeważnie jako obrazy realistyczne. Podąża za jakimś nurtem, który bardziej wiąże go z konkretem aniżeli z abstrakcją. Wydaje mi się że sztuka Andrzeja Grendy jest transformacją intelektualną, sprowadzoną do podstawowych elementów języka wizualnego. Z drugiej strony poszukuje źródeł i stara się uwolnić od balastu rozumu i logiki na rzecz wyobraźni i działań wynikających z podświadomości. Grenda rysunek traktuje jako autonomiczne „medium dla wywołania stanów emocjonalnych, bowiem jest on (rysunek) najbardziej powszechnym środkiem ekspresji i określenia się człowieka wobec świata. Jego rysunki posiadają wewnętrzną energię – przeznaczoną dla przeżycia duchowego”. Niezwykła precyzja i dbałość o każdy centymetr kwadratowy płaszczyzny obrazu sprawia, że u widza zostaje wyzwolony stosunek uczuciowy. Recepcja obrazów wywołuje pozytywne odczucie dzięki kumulacji owej energii. Nie opowiada historii, nie relacjonuje niczego. Za pośrednictwem formy, jedynie sygnalizuje widzowi, że jest zdolny przezwyciężyć swoje ograniczenia.
W surrealnych pejzażach wyczuwalne jest marzenie na temat nadawania im mistycznej tajemniczości. Marzenie o nieistniejących relacjach przestrzennych przywołuje w taki sposób, by stały się rozpoznawalne. W jego eksperymentach pojawia się przedmiot ludzkiej ciekawości zmierzającej do poznania sztuki. Andrzej Grenda wypracował własną metodę, która przekłada idee przeżycia artystycznego za pomocą przedstawionych konkretów. Pokora wobec tematu, ład wizualny uzyskany dzięki przezroczystości poszczególnych planów, a równocześnie niezwykły wdzięk uzyskany dzięki zastosowanym kontrastom czerni i bieli, światła i cienia, itp. jednym słowem tych wszystkich doświadczeń, którymi kreuje osobliwy instynkt artysty.
Andrzej Grenda pisze między innymi: „Głęboko wierzę w to, iż właśnie takie cechy rysunku (obrazowanie ulotnych, często nierealnych czy odrealnionych efektów działania własnej wyobraźni) stymulują i wpływają na wyobraźnię oglądającego, a mnie pozwalają na stosowanie niedopowiedzeń, wieloznaczności, etc. W moich pracach staram się nie zasłaniać świata własnych przeżyć i przemyśleń przed oglądającym. Przeciwnie, ufając jego wrażliwości odsłaniam płaską kurtynę na wielowymiarową sceną po której przechadza się duch naszych wspólnych, ludzkich przeżyć.”
Motywem działania artysty są jego własne poszukiwania i budowanie własnej, bardzo indywidualnej drogi przeżycia artystycznego.
Prof. Ryszard Otręba.