Magdalena Kuczma

Absolwentka Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu. W latach 1987-1993 studiowała na Wydziale Malarstwa, Grafiki i Rzeźby. Dyplom z zakresu malarstwa otrzymała w pracowni prof. Józefa Hałasa, wzbogacając go o aneks z grafiki zrealizowany w pracowni prof. Romana Kowalika.
W pracach, które powstają na papierze, łączy malarstwo z grafiką i rysunkiem.

Wystawy indywidualne

1993 Wystawa dyplomowa, Muzeum ASP, Wrocław
1997 „Ekslibris Wrocławski”, Galeria Abakus, Wrocław
2000 „Ślady”, Oborniki Śląskie
„Prace na papierze”, Galeria Guth Maas & Maas, Reutlingen, Niemcy
2001 „Listy do nikogo”, Galeria Abakus, Wrocław
„Prace na papierze”, Kancelaria „Anwälte am Neckartor“, Tübingen, Niemcy
2002 „Obraz – znak – litera”, Galeria Filharmonii Wrocławskiej, Wrocław
„Malarstwo”, Galeria „Dymek z papierosa”, Wrocław
2005 „Obrazy”, Galeria Huty Szkła „Krosno”, Kraków
2006 „Obrazy”, Galeria Miejska, Tarnów
2010 „Obszary wspólne”, Galeria „Pod Ratuszem”, Rzeszów
„Obrazy”, Galeria 56, Oleśnica
2011 „Odmierzacze czasu”, Galeria „Pod Plafonem”, Wrocław
„Malarstwo”, IV Spotkania Teatralne „Innowica”, Nowica
„Prace na papierze”, Galeria BWA „Siedlisko”, Krynica Zdrój
„Obszary wspólne”, Galeria Platon, Wrocław
2012 „Ugry, szarości, biele…”, Galeria Zielona, Busko Zdrój, BWA, Kielce
2013 „Obrazy”, DM Salon, Wrocław
2014 „Zbiór otwarty”, Centrum Kultury, Wrocław
2019 „Dopełnienia”, Salonik Czterech Muz, Oborniki Śląskie
2021 „Obszary wspólne”, BWA, Kielce.

Udział w wielu wystawach zbiorowych, ogólnopolskich i międzynarodowych
plenerach i sympozjach.

Nagrody i wyróżnienia

2000 stypendium artystyczne Margarete Kappler i Andreas von Uklansky
„Kunstlerhaus – Altes Rathaus“ Obermusbach, Niemcy.

Prace w zbiorach królowej Holandii, belgijskiej pary królewskiej, kardynała
archidiecezji wrocławskiej H. Gulbinowicza, kardynała archidiecezji
kolońskiej J. Meisnera, Dalajlamy.

Papier, papier i jeszcze raz papier. Z wyrwanych i pociętych skrawków własnych prac graficznych, malarskich szkiców, „resztek z pańskiego stołu” inspirujących moją wyobraźnię, tych zawierających pewien ładunek energii bliski mojej wrażliwości – buduję obraz. Zlepiam, łączę, przyglądam się… zrywam! I znów analizuję, dumam, kleję.
Jest!
Dopełniam kreską czarną jak noc, pełną energii, grubą, wyrazistą, zamaszyście kreśloną… A czasem delikatną, przerywaną, niedopowiedzianą, wręcz szczątkową. Linia powstaje też z fragmentów naklejanych papierów, warstw taśmy. Jest uwieńczeniem i radością. Dopełnieniem.
Pismo, ważny element moich kompozycji, fascynuje mnie od lat! Jego wibracja, uroda, wielowarstwowość przekazu, materia, symbolika – wszystkie te Jego aspekty wykorzystuję w obrazie. I chociaż w najnowszych pracach coraz Go mniej, wciąż jest. Pismo zeszło na plan dalszy, jest tłem, ewoluuje. Ustępuje miejsca syntezie formy i geometryzacji przedstawianych zjawisk. Z kresek powstają konkretne kształty, znaki i symbole.
Porządkuję przestrzeń obrazu, raz upraszczając kompozycję wprowadzeniem elementu rytmu i regularności, czasem wręcz odwrotnie, zaprzeczając im.