Malarstwo

BWA w Kielcach uprzejmie zaprasza na projekcję filmu biograficznego
o Artyście Andrzeju Dudzińskim pt. „DUDI” 2006, Polska, 49 min
Animacja, Dokument od 12 lat w reżyserii Małgorzaty Łupiny

oraz na wernisaż wystawy jego malarstwa
Kurator: Stanisława Zacharko-Łagowska

Dnia 10 listopada 2017
do Galerii Małej BWA w Kielcach
projekcja o godz. 17.00
wernisaż o godz. 18.00
ul. Kapitulna 2, 25-011 Kielce

W abstrakcyjnym malarstwie Andrzeja Dudzińskiego dominuje pewien szczególny rodzaj plastycznej muzyczności. Muzyczności, przejawiającej się w dźwięcznej czystości  samotnych barwnych form, lewitujących w przestrzeni ciszy spokojnego, jednobarwnego tła i łączących się w luźne akordy subtelnych, kolorystycznych zestawień. Oraz w plastycznych efektach działania, zaproszonego do twórczego dialogu, oswojonego – a wręcz zaprzyjaźnionego – przypadku, który zaznacza swoją obecność w kształtach rozpryskujących się kleksów, dynamicznych roztarć  i zaciekach swobodnie spływającej farby. A także,  w często z nich wychodzących, barwnych wektorach   odcinków prostej linii, których geometryczna kategoryczność wprowadza  w obszar spontanicznie i intuicyjnie tworzonej przestrzeni element pełnej chłodnego namysłu celowości.

Ta muzyczność nie pojawiła się znikąd. Brzmiała w twórczości Andrzeja Dudzińskiego od zawsze. Wprawdzie przytłumiona  dominującym, literackim przekazem w  ilustracjach i projektach okładek książek, podporządkowana skondensowanej treści plakatów, zepchnięta w tło obrazów poprzez czytelność figuratywnych odniesień, przytłoczona ciężarem materii assamblaży,  dosłownością fotografii  i inteligentną zabawnością ptaka Dudi –  była elementem scalającym  i, jednocześnie, indywidualizującym wszystkie jego dzieła. Nadawała im swoisty, jedyny w swoim rodzaju rytm, lekkość i niewymuszoną spontaniczność improwizacji: to, co charakteryzuje całą twórczość tego znakomitego artysty. Sama jest doskonałym nośnikiem emocji – i jak każdy rodzaj muzyki – trafia  bezpośrednio do emocji odbiorców.

W swoich abstrakcyjnych kompozycjach artysta uwalnia tę muzyczność z gorsetu innych sensów i znaczeń. Wybrzmiewa teraz w pełni doskonałością harmonii wzajemnych relacji: wyrafinowanych kolorów, nieoczywistych kształtów i zapisu malarskiego gestu artysty –  jak wizualny hymn na cześć radości tworzenia.

Stanisława Zacharko-Łagowska

Andrzej Dudziński

Andrzej Dudziński zajmuje się malarstwem, rysunkiem, ilustracją i fotografią.
Studiował architekturę na Politechnice Gdańskiej, architekturę wnętrz i grafikę w gdańskiej PWSSP, a zakończył studia na ASP w Warszawie w pracowni plakatu Henryka Tomaszewskiego. Jeszcze jako student zamieszczał swoje rysunki w miesięczniku Polska oraz w tygodnikach Szpilki i Kultura.

Od 1970 do 1972 roku Dudziński mieszkał w Londynie, współpracując z pismami undergroundu OZ, Ink, Frendz i Time Out. Po powrocie do Polski stworzył ptaka Dudi — rozczochranego nielota, kontestującego co tydzień w Szpilkach peerelowską rzeczywistość. Współpracował z Literaturą, Kulisami i Polityką. Ponadto Dudziński projektował plakaty teatralne i filmowe, scenografie teatralne i czołówki filmowe. Wystawiał swoje prace w czołowych galeriach.

W 1977 roku Dudziński został zaproszony na Międzynarodową Konferencję Dizajnu w Aspen, Kolorado. Zamieszkał w Nowym Jorku. Przez następnych 25 lat rysował dla czołowych pism amerykańskich, w tym: The Atlantic Monthly, The Boston Globe, Newsweek, The New York Times, Playboy, Rolling Stone, Vanity Fair, The Washington Post i Time. Współpracował również w tym czasie z wieloma pismami europejskimi. Projektował kampanie promocyjne dla takich korporacji jak: AT&T, Conde Nast, IBM, Deutche Telekom i Royal Bank of Scotland. W latach 1982-1990 Dudziński wykładał w Parsons School of Design w Nowym Jorku. Zajmuje się malarstwem, rysunkiem, grafiką prasową i fotografią. Od 1996 roku związany jest z Galerią Grafiki i Plakatu w Warszawie, a w roku 1999 rozpoczyna się jego stała współpraca z Galerią Miejską w Tarnowie. Dyrektor galerii Bogusław Wojtowicz jest kuratorem wielu wystaw Dudzinskiego w kraju i zagranicą.

W 1992 roku na łamach Tygodnika Powszechnego pojawił się Pokrak, sarkastyczny następca Dudiego, z bardziej jednak krytycznym i zdecydowanie mniej lirycznym stosunkiem do świata niż jego poprzednik.

W 2001 roku Sopot nadał Andrzejowi Dudzińskiemu tytuł Honorowego Obywatela.

W roku 2002 zaczął pracę nad cyklem obrazów cyfrowych. W filmie dokumentalnym Dudi emitowanym w TVP w 2008 roku reżyserka Małgorzata Łupina, ukazała sylwetkę i działalność artystyczną Dudzińskiego.

W kwietniu 2009 nakładem Wydawnictwa Literackiego wyszedł Mały alfabet Magdy i Andrzeja Dudzińskich.

W 2012 został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.

W pażdzierniku 2012 roku TVP Kultura nadaje po raz drugi Niedzielę z Andrzejem Dudzińskim.

W 2013 zostaje laureatem Nagrody Neptuna przyznawanej przez prezydenta Gdańska.

W 2014 otrzymuje Nagrodę ZAiKSu.

W 2015, dla upamiętnienia 100 lecia urodzin Stanisława Dygata reżyseruje film dokumentalny Mój ojciec Staś, według scenariusza Magdy Dygat.