Leśniczówka. Sztuka organiczna z Dąbrowy DolnejBiuro Wystaw Artystycznych w Kielcach i kurator Jan Sajdak zapraszają do Galerii Górnej, Dolnej i Małej na wystawę „Leśniczówka. Sztuka Organiczna z Dąbrowy... Galeria Górna, Galeria DolnaRozpoczęcie: 7 sierpnia 2020, g. 18:00
Zakończenie: 20 września 2020 |
|
Biuro Wystaw Artystycznych w Kielcach i kurator Jan Sajdak zapraszają do Galerii Górnej, Dolnej i Małej na wystawę „Leśniczówka. Sztuka Organiczna z Dąbrowy Dolnej”. Jan Sajdak tak pisze o wystawie: Leśniczówka w Dąbrowie Dolnej koło Bodzentyna to miejsce niezwykłe, wyjątkowy, oddolny, niezależny ośrodek kulturalny w Górach Świętokrzyskich. W pochodzącym z początku wieku drewnianym gospodarstwie, użyczonym przez Świętokrzyski Park Narodowy Stowarzyszeniu na Rzecz Odnowy Wsi „Odnowica”, mieszkają artyści Daria Kozłowska-Wrona i Krzysztof Wrona. Zjeżdżają się do Leśniczówki regularnie ludzie kultury z całej Polski, muzycy, malarze, rzeźbiarze, ludzie teatru, filmowcy. Na wystawie prezentujemy artystyczne środowisko skupione wokół Leśniczówki, używając dwóch różnych, ale w znacznej mierze pokrywających się kluczy. Z jednej strony jest to Leśniczówka jako grupa ludzi, dla których było i/lub jest to miejsce ważne w ich rozwoju twórczym, tworzących bardzo zróżnicowaną sztukę. Z drugiej strony, chcemy skupić się na sztuce bliskiej naturze, czerpiącej inspirację ze szczątków dzikiej przyrody i zgłębiania etniki czy tradycji ludowej. Wspieramy nasze poszukiwania i techniki, naciskiem na intuitywność i organiczność, często spontaniczność. „Świętość przyrody” to pojęcie – klucz, przewodnia figura twórczych poszukiwań w Leśniczówce. Stare drewniane obejście, blisko pradawnego lasu, położone w na wpół zdziczałym sadzie, to idealne miejsce do ich prowadzenia. Daria i Krzysztof prowadzą twórczy dom otwarty. Zawsze bezinteresownie ofiarowali swą radę, pomoc i wsparcie każdemu przyjezdnemu, który przywędrował tam, poszukując swojej twórczej ścieżki i potrafił uszanować zasady domu. Osób, dla których trafienie do Leśniczówki było krokiem milowym w ich rozwoju, jest bardzo wiele. Część z nich prezentuje swe prace na wystawie. Dla wszystkich z nas, którzy trafili do twórczej ostoi w Dąbrowie Dolnej i związali się z tym miejscem, była to wielka szkoła. Szkoła muzyki, głównie improwizowanej, rozumianej jako dialog wymagający pełnego skupienia i wzajemnego wsłuchania, zabawa dająca radość i siłę, a jednocześnie sprawa bardzo poważna, sięgająca do głębokich pokładów emocjonalnych, czasem pierwotnie szalonych, a czasem poruszających serce. Szkoła uważnej inspiracji i pracy z naturalnymi materiałami. Jest to np. formowanie żywej wierzby, wyplatanie z wikliny, praca z żywiołami i lokalnymi roślinami, jak sitowie czy poszukiwanie przyrodniczych artefaktów. Szkoła traktowania sztuki jako drogi, a nie wyłącznie zawodu. Cały ferment twórczy w tym miejscu był możliwy przede wszystkim dzięki wewnętrznemu imperatywowi Darii i Krzysztofa, zazwyczaj wbrew dojmującemu brakowi środków, przy bardzo znikomym i rzadkim wsparciu instytucjonalnym. Leśniczówka to też miejsce, w którym zawsze na pierwszym miejscu stawiało się twórczą pracę z dziećmi, budowanie ich wrażliwości artystycznej i świadomości ekologicznej. Przez lata funkcjonowała tu nieformalna artystyczna świetlica wiejska, do której dzieci z Dąbrowy przychodziły uczyć się malować, rysować, muzykować. Krzysztof prowadził z nimi grupę teatralną „Teatr pod Lnianym Niebem”. Takie działania dają możliwość wpływu na przyszły kształt społeczeństwa, choćby w mikroskali. W dziedzinie pracy z dziećmi również bardzo wiele się tu nauczyliśmy. Formalnym sposobem organizacji niezbędnym dla funkcjonowania Leśniczówki jest Stowarzyszenia na rzecz Odnowy Wsi „Odnowica”. Lata artystycznej działalność w Leśniczówce były możliwe tylko dzięki wytężonej, społecznikowskiej, oddolnej pracy organizacyjnej wielu osób, przede wszystkim Krystyny Nowakowskiej, będącej organizacyjną podporą stowarzyszenia od początku jego istnienia. Artyści uczestniczący w wystawie: 1. Daria Kozłowska-Wrona Na wystawie pokazana zostanie instalacja „wrzeciono czasu” Krzysztofa Wrony, rzeźby i rysunki Ewy Dąbrowskiej, smolne obiekty i instalacje Mateusza Gromadzkiego i Mateusza Romaszkana połączone z projekcjami video, rzeźby plecione Jana Sajdaka, poezja Darii Kozłowskiej-Wrony, poezja i rysunki Elizy Paś oraz materiały wideo Piotra Pardeli. Wiele z prac i instalacji jest wynikiem wspólnych działań i kolaboracji artystów biorących udział w wydarzeniu. Będą koncerty, warsztaty wokalne i wspólne plecenie z wikliny. |