Lokalizacja

Biuro Wystaw Artystycznych w Kielcach i kurator Jan Sajdak zapraszają do Galerii Górnej, Dolnej i Małej na wystawę „Leśniczówka. Sztuka Organiczna z Dąbrowy Dolnej”.

Jan Sajdak tak pisze o wystawie: Leśniczówka w Dąbrowie Dolnej koło Bodzentyna to miejsce niezwykłe, wyjątkowy, oddolny, niezależny ośrodek kulturalny w Górach Świętokrzyskich. W pochodzącym z początku wieku drewnianym gospodarstwie, użyczonym przez Świętokrzyski Park Narodowy Stowarzyszeniu na Rzecz Odnowy Wsi „Odnowica”, mieszkają artyści Daria Kozłowska-Wrona i Krzysztof Wrona. Zjeżdżają się do Leśniczówki regularnie ludzie kultury z całej Polski, muzycy, malarze, rzeźbiarze, ludzie teatru, filmowcy.

Na wystawie prezentujemy artystyczne środowisko skupione wokół Leśniczówki, używając dwóch różnych, ale w znacznej mierze pokrywających się kluczy. Z jednej strony jest to Leśniczówka jako grupa ludzi, dla których było i/lub jest to miejsce ważne w ich rozwoju twórczym, tworzących bardzo zróżnicowaną sztukę. Z drugiej strony, chcemy skupić się na sztuce bliskiej naturze, czerpiącej inspirację ze szczątków dzikiej przyrody i zgłębiania etniki czy tradycji ludowej. Wspieramy nasze poszukiwania i techniki, naciskiem na intuitywność i organiczność, często spontaniczność.

„Świętość przyrody” to pojęcie – klucz, przewodnia figura twórczych poszukiwań w Leśniczówce. Stare drewniane obejście, blisko pradawnego lasu, położone w na wpół zdziczałym sadzie, to idealne miejsce do ich prowadzenia.

Daria i Krzysztof prowadzą twórczy dom otwarty. Zawsze bezinteresownie ofiarowali swą radę, pomoc i wsparcie każdemu przyjezdnemu, który przywędrował tam, poszukując swojej twórczej ścieżki i potrafił uszanować zasady domu. Osób, dla których trafienie do Leśniczówki było krokiem milowym w ich rozwoju, jest bardzo wiele. Część z nich prezentuje swe prace na wystawie.

Dla wszystkich z nas, którzy trafili do twórczej ostoi w Dąbrowie Dolnej i związali się z tym miejscem, była to wielka szkoła.

Szkoła muzyki, głównie improwizowanej, rozumianej jako dialog wymagający pełnego skupienia i wzajemnego wsłuchania, zabawa dająca radość i siłę, a jednocześnie sprawa bardzo poważna, sięgająca do głębokich pokładów emocjonalnych, czasem pierwotnie szalonych, a czasem poruszających serce.

Szkoła uważnej inspiracji i pracy z naturalnymi materiałami. Jest to np. formowanie żywej wierzby, wyplatanie z wikliny, praca z żywiołami i lokalnymi roślinami, jak sitowie czy poszukiwanie przyrodniczych artefaktów.

Szkoła traktowania sztuki jako drogi, a nie wyłącznie zawodu. Cały ferment twórczy w tym miejscu był możliwy przede wszystkim dzięki wewnętrznemu imperatywowi Darii i Krzysztofa, zazwyczaj wbrew dojmującemu brakowi środków, przy bardzo znikomym i rzadkim wsparciu instytucjonalnym.

Leśniczówka to też miejsce, w którym zawsze na pierwszym miejscu stawiało się twórczą pracę z dziećmi, budowanie ich wrażliwości artystycznej i świadomości ekologicznej. Przez lata funkcjonowała tu nieformalna artystyczna świetlica wiejska, do której dzieci z Dąbrowy przychodziły uczyć się malować, rysować, muzykować. Krzysztof prowadził z nimi grupę teatralną „Teatr pod Lnianym Niebem”. Takie działania dają możliwość wpływu na przyszły kształt społeczeństwa, choćby w mikroskali. W dziedzinie pracy z dziećmi również bardzo wiele się tu nauczyliśmy.

Formalnym sposobem organizacji niezbędnym dla funkcjonowania Leśniczówki jest Stowarzyszenia na rzecz Odnowy Wsi „Odnowica”. Lata artystycznej działalność w Leśniczówce były możliwe tylko dzięki wytężonej, społecznikowskiej, oddolnej pracy organizacyjnej wielu osób, przede wszystkim Krystyny Nowakowskiej, będącej organizacyjną podporą stowarzyszenia od początku jego istnienia.

Artyści uczestniczący w wystawie:

1. Daria Kozłowska-Wrona
2. Krzysztof Wrona
3. Ewa Dąbrowska
4. Mateusz Gromadzki
5. Mateusz Romaszkan
6. Jan Sajdak
7. Eliza Paś
8. Piotr Pardela

Na wystawie pokazana zostanie instalacja „wrzeciono czasu” Krzysztofa Wrony, rzeźby i rysunki Ewy Dąbrowskiej, smolne obiekty i instalacje Mateusza Gromadzkiego i Mateusza Romaszkana połączone z projekcjami video, rzeźby plecione Jana Sajdaka, poezja Darii Kozłowskiej-Wrony, poezja i rysunki Elizy Paś oraz materiały wideo Piotra Pardeli. Wiele z prac i instalacji jest wynikiem wspólnych działań i kolaboracji artystów biorących udział w wydarzeniu. Będą koncerty, warsztaty wokalne i wspólne plecenie z wikliny.