Artyści Srebrny Czworokąt 2021 11. MIĘDZYNARODOWE TRIENNALE MALARSTWA REGIONU KARPAT – SREBRNY CZWOROKĄT 2021Biuro Wystaw Artystycznych w Kielcach Galeria Sztuki Współczesnej BWA w Przemyślu Instytucja Kultury Województwa Podkarpackiego zapraszają na wernisaż wystawy pokonkursowej „11. Międzynarodowego Triennale... Galeria GórnaRozpoczęcie: 5 sierpnia 2022, g. 18:00
Zakończenie: 26 sierpnia 2022 |
|
|
Biuro Wystaw Artystycznych w Kielcach zapraszają na wernisaż wystawy pokonkursowej pod Honorowym Patronatem Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Andrzeja Dudy Otwarcie wystawy Wystawa główna wcześniej została otwarta w maju b.r. w Galerii ARP / Zamek w Krasiczynie. Historia Srebrnego Czworokąta sięga 1994 roku. Głównym celem projektu była chęć poznania twórczości artystów mieszkających za niedaleką, ale od dziesięcioleci zamkniętą granicą. Początkowo konkurs miał charakter biennale, a od 2003 roku jest organizowany co trzy lata. Inicjatorem i głównym organizatorem Srebrnego Czworokąta jest od początku Galeria Sztuki Współczesnej w Przemyślu. Srebrny Czworokąt 2021 to jedenasta edycja Triennale w otwartej formule. Temat przewodni tej edycji – „Dziwny jest ten świat …” – przygotował kurator artystyczny Peter Markovic.
„Wszystko, co słyszymy, jest opinią, nie faktem. Marek Aureliusz „Ubiegły wiek pozostawił głębokie traumy i rany, które nie zabliźniły się do dziś. Nadal czujemy, że jeszcze nie wygasły dystopiczne obrazy tragicznej przeszłości stanowiące newralgiczne punkty współczesności. Cywilizacja europejska została w potworny sposób doświadczona przez dwa konflikty wojenne, które do chwili obecnej promieniują swoją ciemną energią. Stulecie, które dotknięte zostało przez systemy totalitarne z charakterystycznym dla nich brakiem wolności, pod swój koniec otwarło się na nadzieję i świt, o których marzyły pokolenia, którym los nie dał szansy na życie w wolnym świecie bez cenzury i wewnętrznej autocenzury, z możliwością wyrażania wolnej woli i równie istotną możliwością swobodnego przemieszczania się i swobodnej samorealizacji. Na początku lat 90. w przepełnionym euforią elektryzującym okresie posttotalitarnej wolności podobne rozważania nie miały oparcia w rzeczywistości. Zjednoczona Europa, głęboki oddech po 50 latach totalitaryzmu w gwałtownym zachwycie odkrywania nie dopuszczały żadnych wątpliwości co do globalnego kierunku, w jakim podążają kraje Europy Wschodniej. Na świecie zwyciężyła w tym czasie koncepcja liberalnej demokracji… w sensie metaforycznym „miał” ostatecznie nastąpić okres stagnacji rozwojowej, spodziewać mieliśmy się jedynie szarej przyszłości, „przyszłej” historii pozbawionej ryzyka turbulencji… świat miał zatrzymać się w swej finalnej fazie rozwojowej. W podobnym kontekście modelowana była wizja „końca historii” politologa Francisa Fukuyamy. Postulowany obraz generalizował ideę jednolitego obrazu świata, zharmonizowanego pod względem wspólnych wartości charakteryzujących tzw. świat Zachodu. Ogłoszony Nowy Porządek Świata, koncepcja zjednoczonej Europy i przekształcenie istniejącego przez długie dziesięciolecia dwubiegunowego porządku świata w świat jednobiegunowy faktycznie sprawiały wrażenie wyimaginowanego końca historii… W ciągu ostatnich trzydziestu lat świat w swej dynamice zdecydowanie odrzucił skonstruowaną wizję konceptualnego „końca historii”. Co więcej – lata te przynoszą obrazy klasycznego dra-matu poprzedzającego kluczowy moment historii. Świat nie zaznaje pokoju, przeżywamy okres globalnego niepokoju i niekończących się turbulencji. Niekończące się niepokoje globalne wyrosły z chimerycznej nadziei na nowe życie w wolności. Zunifikowany świat przejawia wyraźną niestabil-ność i tendencje destrukcyjne. Jednobiegunowy świat po krótkim okresie euforycznego przeżywania wolności powoli stał się dramatycznie niespokojny. W szybko zmieniających się obrazach medialnych śledzimy obraz świata jak w zbyt szybko zmieniającym się kalejdoskopie. Nieustannie generowany ciąg obrazów niejednokrotnie uniemożliwia ich odczytanie i dostrzeżenie ich istoty. Dzisiejszą epokę cyfrową, której nowe narzędzia determinują środowisko medialne, charakteryzuje ciąg obrazów, prawd i pytań pozostawionych bez odpowiedzi. Środowisko medialne przechodzi w jakąś postfaktyczną mediokratyczną fazę. Rośnie możliwość medialnej manipulacji, wojen informacyjnych, przy jednoczesnym wyparciu przestrzeni na myślenie krytyczne. Masowe społeczeństwo konsumpcyjne osiąga granice swoich możliwości pod względem ekonomii, zasobów, ekologii i wartości. Przeżywa kryzys swej tożsamości pod sztandarem intelektualnego wyjałowienia i kryzysu świadomości. Materializm, który unicestwia religijność i duchowość, stanowi zwieńczenie procesów destrukcyjnych. Narody Europy toczy kryzys demograficzny, w którym trudno dostrzec jakieś perspektywy, w szczególności dotyczy to konceptu rodziny. Blizny współczesnego świata stanowią echo ponurego requiem i kryzysu europejskiego ducha. Czy przeżywamy i uczestniczymy w samozagładzie Europy? Synu człowieczy, Ni rzec, ni odgadnąć nie zdołasz, albowiem wszystko, co znasz, To stos potłuczonych obrazów – wzdychał poeta Thomas Stearns Eliot. 1 Wygląda na to, że znaleźliśmy w szczurzej alejce opisywanej przez T.S. Eliota. Czy wersy starej rock´n´rollowej piosenki The Rolling Stones staną się tym obrazem, który przyniesie przyszłość? No colors anymore, I want them to turn black… 2 Wizję końca w strukturalnej i systemowej stagnacji zastąpił stan obecny, który znalazł się w nieprzewidywalnej dynamice procesów. Eschatologiczne idee odbierane emotywnie i niezwykle intensywnie odczuwane w reakcji na trwające rujnowanie europejskiej tradycji kulturalnej stanowią odbicie przeżywanych obecnie „dziwnych czasów”. W kontekście emocji towarzyszącym obserwacji ponurego plątania się poszukiwanej drogi wyjścia z labiryntu dnia dzisiejszego, na której zgubiliśmy mityczną nić Ariadny, słyszymy dawne słowa barda polskiej piosenki, Czesława Niemena „Dziwny jest ten świat/Gdzie jeszcze wciąż / Mieści się wiele zła” 3 głęboko wyrażające wiarę w dobro wbrew bolesnemu doświadczeniu, że ten świat jest dziwny, nieludzki, niepokojący… Wyśpiewane przez Niemena pełne ekspresji i bólu wersy: „Lecz ludzi dobrej woli jest więcej / I mocno wierzę w to / że ten świat / Nie zginie nigdy dzięki nim” zwiastują przebudzenie oczekiwanej nadziei. Pełne pasji słowa wiary i nadziei w ratunek dla świata rozbrzmiewają jak przekaz i wzniosły, głęboko humanistyczny akord na tle smutnych tonów przeczuwanego tragicznego requiem. Z natarczywością przypominają nam, że świat nie zginie właśnie dzięki ludziom dobrej woli…”. Peter Markovič Przypisy: 1. Thomas Stearns Eliot: The Waste Land, 1922. (Pustatina. Bratislava, Slovenský spisovateľ, 1966 – przekład Ján Buzássy we współpracy z Zuzaną Bothovą) Tłumaczenie na j. polski zaczerpnięto z: Thomas Stearns Eliot, Ziemia jałowa, Kwartalnik artystyczny 2 (6) 1995, Kujawy i Pomorze, str. 6 i str. 11, przekład Adam Pomorski (Tekst wprowadzenia w języku polskim, angielskim, rumuńskim, słowackim, ukraińskim i węgierskim jest dostępny na www.bwaprzemysl.pl)
Organizatorzy Triennale 2021: Peter Markovic – Kurator Artystyczny Triennale
Galeria Sztuki Współczesnej w Przemyślu Dyrektor Janusz J. Cywicki T. Kościuszki 3, 37-700 Przemyśl
|