ENTROPIA

Starożytni Grecy, lud, który umiłował mądrość, rozumianą, jako filozofię – całokształt racjonalnej wiedzy, dążyli do doskonałości, szukali piękna, które, jak uważali, zawiera się w liczbie – można uzyskać dobre proporcje dzięki matematyce. Piękno = dobro.

Grekom wystarczała filozofia, gdzie zawierały się przede wszystkim matematyka i sztuka, owo piękno. To właśnie sztuka, jako forma porządku i symetrii jest największym osiągnięciem człowieka rozumnego, i nigdy, w chaotycznej rzeczywistości nie wygeneruje się samoistnie.

Stad tytuł mojej wystawy, trochę przewrotny…

Najprościej ujmując, Entropia, termin z termodynamiki, jest miarą stopnia nieuporządkowania określonego układu i rozproszenia energii, określa kierunek przebiegu spontanicznych procesów, wszelkie zmiany w systemie związane z przepływem energii lub substancji wywołują wzrost entropii. Oznacza to, że wszelka aktywność w danym układzie powoduje, że jego złożoność i nieuporządkowanie wzrasta. W naturze oznacza to, że wszelkie formy energii i materii mają tendencję do tworzenia chaosu. Ten otaczający chaos, to siła napędowa dla artysty, dla mnie. Liczba pięknych kombinacji jest niewielką cząstką wszystkich kombinacji. Piękno jest niezwykle rzadkie.

„PANTA RHEI” (tytuł jednej z moich prac) – wszystko płynie, – cytat przypisywany Heraklitowi, który uważał zmianę za elementarne prawo rządzące całą naturą, siłę napędową wszelkiego życia. Twierdził, że bez niej nie ma rozwoju. No a entropia, to ciągłe zmiany, stawanie się i przemijanie, przechodzenie w nowe, jedność przeciwieństw. Zasada ta odzwierciedla się w idei palingenezy światów, czyli ciągłości istnienia, bez początku i końca, zapoczątkowana w starożytnym Egipcie, lub wcześniej (Uroboros, wąż z własnym ogonem w pysku, ciągle pożerający i odradzający się, symbol nieskończoności i zjednoczenia przeciwieństw) i trwająca po obecne czasy (znak nieskończoności w matematyce i przedstawienie wstęgi Mobiusa, gdzie nie ma końca i początku, tak bliskie wizerunkowi Urobora). Jest to obieg czasu, odnawiania, śmierci i odrodzenia, trwającej wieczności (nawiązanie w pracy STERNIT-TROFEUM, intuicyjnym przekładem symbolu skarabeusza tożsamego z wędrówką słońca i odrodzenia ze starożytnego Egiptu, odpowiednik Urobora. Idea ta pojawia się w Biblii w Księdze Koheleta (Koh 3, 1-15) „Wszystko ma swój czas […] i jest wyznaczona godzina na wszystkie sprawy pod niebem. […] Wszystko co czyni Bóg na wieki będzie trwało. […] To co jest, już było, a to, co ma być kiedyś, już jest. […]” Czy chociażby u stoików, twierdzących, że Kosmos jest boskim organizmem trwającym w doskonały sposób. Formy bytów, jakie tworzy boska siła, zdeterminowane są przez znajdujące się w niej logosy nasienne, czyli proto-formy wszystkich postaci bytu oraz rozumne siły twórcze, które kształtują z biernej materii wszelkie istniejące postaci bytu. Owe proto-formy, to dla mnie rzeźbiarskie wyzwanie twórcze, po wielu latach pracy z formą i nad formą, myślę, że istnieją bryły i zasady, pewnie abstrakcyjne, z których można ukształtować dowolne inne, jak np. zasada kontrapostu, która się sprawdza od tysięcy lat. To poszukiwanie, to spontaniczne podejście do pracy w marmurze (pace BEZ TYTUŁU, POMIĘDZY, czy PRZEMIANA).

Wprowadzając odbiorcę w świat mojej obecnej wystawy, nie mogę także pominąć pojęcia koincydencji oraz snów. U mnie łączą się i stanowią paradoks. Wyśnionej i zapamiętanej formie, po ukończeniu pracy w marmurze nadałem tytuł „HYPNOCIL”, a to lek stosowany przez ludzi, aby przestać mieć sny. To jedna z wielu moich prac (ILEODYKT, ERODYKT, OODYKT, NEODYKT) z pogranicza, jawy, snu, czy fantazji, więc można powiedzieć, że do mojej twórczości wkradł się wątek profetyczny. Jako, że każdy sen i profetyczny i taki bez znaczenia, można by wielorako interpretować, to do mojej wersji przekonuję w pracach, pozostawiając duże pole interpretacji. Stad też moje słowotwórstwo przy nadawaniu tytułów.

Można przez to powiedzieć, że moje prace są z pogranicza surrealizmu, którego założeniem było „wyrażanie wizualne percepcji wewnętrznej”. Odsunięte od racjonalizmu, wbrew logicznemu porządkowi, z formą (bryłą) komponowaną i niejako „tworzącą się” podczas pracy i oderwane od świadomego „ja” (INTYMNOŚĆ, CZUŁOŚĆ).

Stan moich doświadczeń, metafizyczne doznania (poza zmysłami i doświadczeniem), tajemnica istnienia w konfrontacji z nowym, zaskakującym i nieskończonym to właśnie ta moja entropia w zachwycie nad pięknem świata.

Paweł Osóbka

BWA w Kielcach / Galeria Dolna / Wystawa: 16.02.2024 – 15.03.2024

Galeria

Paweł Osóbka

Urodzony 26.08 1979 roku w Kielcach. Studiował na wydziale Malarstwa i Rzeźby na kierunku Rzeźba na Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu w latach 1999 – 2008. Wykonał dyplom z zakresu Rzeźby pod kierunkiem prof. Grażyny Jaskierskiej- Albrzykowskiej w 2008 roku.
Realizacjew Polsce i za granicą (formy rzeźbiarskie w różnych materiałach: (głównie piaskowiec i brąz) m.in.: tablice liternicze, portrety, pomniki (Władysław Jagiełło, Jan Paweł II), płaskorzeźby (Jan Paweł II), rzeźba sakralna (m.in. Suwałki), fontanny z piaskowca (Warszawa, Białystok, Lublin, Nieciecza k/ Tarnowa), elewacje, portale na elewacjach (Warszawa, Mińsk Mazowiecki, Wrocław, Kielce), udział w zespole rekonstrukcji królewskiego pałacu miejskiego w Berlinie, renowacja i rekonstrukcja obiektów zabytkowych (m.in. Pałac w Guzowie, brama cmentarna i kaplica na cmentarzu w Wiskitkach) oraz rzeźby nagrobnej, małe formy rzeźbiarskie (statuetki z brązu Koło, Stryszów, Bliżyn,Warszawa), medale z brązu (Bliżyn, Wrocław), kilka realizacji w przestrzeni miejskiej Wrocławia, elementy małej architektury, rzeźba nagrobna (Powązki-Warszawa, Skarżysko Kamienna, Wrocław, Kielce, Lublin, Warszawa, Wiskitki (tablice kommemoratywne Sobańskich i Łubieńskich), Tumlin (rzeźba anioła), udział w konkursach i plenerach rzeźbiarskich. Większość prac eksponowana jest w kraju i za granicą. Prace znajdują się w prywatnych zbiorach: Polska, Kanada, Niemcy, Holandia oraz BWA w Kielcach i ASP we Wrocławiu. Do 2022 roku wziął udział w 8 wystawach indywidualnych i 39 zbiorowych.
Uprawiane dyscypliny: rzeźba, rysunek, malarstwo, grafika, instalacje.

Wystawy 2023/2024:
– Kapitał sztuki – suplement 2023, BWA Kielce, 2024
– Kapitał sztuki – suplement 2022, BWA Kielce, 2022
– 46. Przedwiośnie, BWA w Kielcach
– Udział w plenerze ZAR Kielce pt. „Wszystko płynie”
– Wystawa poplenerowa ZAR Kielce pt. „Wszystko płynie”, BWA w Ostrowcu Świętokrzyskim.